Περί Μικροαστών και άλλων τινών - Κεφάλαιο 1
Έγινε ενημέρωση: 16 Δεκ 2019
01.08.2019
Το θέμα της ημέρας: ο μικροαστός και οι ανασφάλειές του.
Τα τελευταία 6 χρόνια που βρίσκομαι στην Αμερικη (ναι 6 είναι, δεν είναι αυτό το θέμα μας) όποτε γνωρίζω Έλληνες είτε εδώ είτε στην Ευρώπη, κάνουν όλοι την ίδια σειρά ερωτήσεων που πάει ως εξής:
- που μένεις; (μόλις ακουν Λ.Α.....πάμε στη δεύτερη ερώτηση)
- και τι κάνεις εκεί; (μόλις ακούν την απάντηση...πάμε στην τρίτη ερώτηση)
- πόσα χρόνια είσαι εκει; (μόλις ακούν την απάντηση...πάμε στην 4η ερώτηση)
- και που ήσουν πριν; (.....στην 5η και πιο συναρπαστικη μικροαστική ερώτηση που σπάει κόκκαλα...ετοιμαστείτε)
- Σου Αρέσει Εκεί; (Τα σπάει έτσι;!!!)
Η τελευταία ερώτηση με προβλημάτιζε για πολύ καιρό, διότι σύμφωνα με την κοινή λογική, κάποιος που παίρνει μια απόφαση να κάνει ένα βήμα παραπέρα και ζει κάπου αλλού από επιλογή, προφανώς του αρέσει (αγαπητοί μικροαστοί). Αν δεν του άρεσε, θα έφευγε, όπως έφυγε και απο την Ψαροκώσταινα που τελευταία την ονομάζετε Ελλάδα. Σε διαφορετική περίπτωση, κάποιος που έχει υποχρεωθεί να μεταναστεύσει για λόγους επιβίωσης, δεν θα σκεφτει ούτε μία στο εκατομμύριο αν του ‘αρέσει εκεί’ γιατί πολύ απλά, δεν είναι αυτή η προτεραιότητα.
...Μέχρι που κατάλαβα γιατί μου κάνουν αυτήν την ερώτηση.
Γιατί ο μικροαστός δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μίζερη και ανούσια ζωή του, έτσι λοιπόν, σε μία προσπάθεια να δικαιολογήσει το δικό του χάλι, με ρωτάει: 'Σου αρέσει εκεί;' με την ελπίδα να του πω 'Όχι, αλλά τι να κάνω που βρέθηκα σε ανάγκη...μπλα μπλα' και όλο αυτό το μίζερο Ελληνικό μικροαστιλίκι που φλερτάρει μόνιμα με την ανευθυνότητα και την ευθυνοφοβία. Γιατί ο μικροαστός - όπως έλεγε η Μαλβίνα - 'δεν θέλει προβλήματα', ούτε ευθύνες, ούτε ξεβόλεμα. Αν είσαι ένας από τους μικροαστούς που σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο και έχεις την τάση να κάνεις αυτές τις ερωτήσεςι, θέλω να σε ενθαρρύνω λέγοντας ότι υπάρχει χώρος και χρόνος για να ξεφύγεις. Υπάρχει. Αρκεί να σηκωθείς απ’ τον καναπέ, να αναλάβεις τις ευθύνες σου (πω-πω τι είπα τώρα!!!!!!!!!) και να αποκτήσεις όραμα για τη ζωή σου. Και να ξέρεις ότι τίποτα δεν χαρίζεται και κανείς δεν σου χρωστάει. Όταν καταφέρεις να σηκωθείς απ’ τον καναπέ, θα πληρώσεις και το τίμημα. Γιατί όλα έχουν ένα τίμημα: αυτό που φοβάσαι να αντιμετωπίσεις και σε κρατάει στον καναπέ. Δυστυχώς στην Ελλαδίτσα (την ‘κακομοίρα’) μεγαλώνουν γενιές και γενιές ανεύθυνων, ευθυνόφοβων υπαλλήλων του ‘δε βαριέσαι’ δίχως όραμα.
Ευθύνη, Συνέπειες και Όραμα είναι λέξεις που δεν έχουν μπει ακόμα στο λεξιλόγιο του μικροαστού. Η’ μάλλον υπάρχουν, αλλά τις αποφεύγει. Δεν ξέρει ακόμα το νόημά τους. Ο καθένας διαλέγει το δρόμο του ανάλογα με το μέγεθός του, την πνευματικότητα και το αίσθημα ευθύνης που τον διέπει. Καλημέρα σας!