Ποινικοποιημένα συναισθήματα
Έγινε ενημέρωση: 2 Μαρ
'Ποινικοποιημένα συναισθήματα'.
Διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο: https://www.protagon.gr/apopseis/editorial/giati-aftoktonoun-oi-xaroumenoi-anthrwpoi-44341634950?fbclid=IwAR1V2xdMyno3QZ6Fio8KniTZNJbA96Mbgl_rOo0S3BcTzvWMbqC_Lq-IwG4
Δεν μπόρεσα παρά να σκεφτώ πόσο τραγικός και αληθινός είναι αυτός ο συνδυασμός λέξεων. Πόσο τραγικό είναι να απαγορεύεται η έκφραση της μεγάλης χαράς, της τραγικής λύπης, του αμέριστου φόβου, της άπλετης οργής, της ‘υπερβολικής’ αγάπης. Και πόσο τραγικό είναι ότι υπάρχει μία πλειοψηφία που ζει στο 'καραβάνι της κανονικότητας' η οποία κρατάει απόσταση ασφαλείας από τους 'μη κανονικούς' και ταυτόχρονα τους 'διακοσμεί' με τις ταμπέλες του 'τρελού', του 'ψυχασθενή', του 'απροσάρμοστου'. Ενώ στην πραγματικότητα η μόνη διαφορά είναι ότι στο υλικό από το οποίο είμαστε φτιαγμένοι εμείς οι 'τρελοί', έπεσε λίγο παραπάνω 'ευαισθησία'. Δεν φταίμε εμείς. Εμείς απλά καλεσθήκαμε να πορευτούμε με αυτό το λίγο ‘παραπάνω’ που μας δόθηκε. Και να το εκφράζουμε καθημερινά με ακραίες εκφάνσεις, γιατί μόνο έτσι μπορεί να εκφραστεί αυτό το ‘παραπάνω’. Οτιδήποτε είναι ‘περισσότερο’ από το ‘κανονικό’, φτάνει παραπέρα από το ‘κανονικό’ και ακουμπάει στα όρια που έχουν τεθεί από το ‘κανονικό’. Και είναι βαρύ το τίμημα να κουβαλάς κάτι ‘παραπάνω’, κυρίως όταν δεν υπάρχει χώρος στον κόσμο να το μοιραστείς. Αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν θα το αντάλλαζε ποτέ κανένας μας. Ακόμα και αυτοί που έχασαν την πάλη με τους δαίμονες.
'.. Και κάπως έτσι, οι πιο εύθραυστοι άνθρωποι καταφεύγουν στη δική τους αυτοσχέδια πανοπλία, που δεν είναι ο θυμός, ή το κλάμα, ή άλλα ποινικοποιημένα συναισθήματα, αλλά το χαμόγελο. Γιατί αυτοκτονούν οι χαρούμενοι άνθρωποι; Ισως επειδή ποτέ δεν ήταν τόσο χαρούμενοι όσο θέλανε να νομίζουμε. Και όσο θέλαμε να νομίζουμε.'